Planujemy dalekie podróże, i komu się dziwić, że na tydzień czy dwa chce wyskoczyć z Polski gdzieś poza jej granice? I choć mamy w swoim kraju tak wiele świadectw wspaniałej historii, żądza oglądania rzeczy, których jeszcze nie widzieliśmy pcha w stronę innych krajów. Pragniemy zobaczyć na przykład Włochy atrakcje turystyczne Włoch, te słynne winnice i wspaniałe widoki w Rzymie. Pragniemy zetknąć się z odmienną kulturą i mentalnością, nacieszyć oczy widokiem Koloseum i Pompejami. Przyciąga Rzym atrakcje turystyczne tego miasta kryją historię i kulturę znacznie inną, niż nasza, znacznie głębszą i ciekawszą. Jeździmy do Wenecji, Neapolu, Watykanu, poznawać te miejsca oglądane przez miliardy oczu.

Czy to dla historii, nowych obiektów architektonicznych i tych najsłynniejszych miejsc opuszczamy granice kraju? Raczej nie, choć może to nie do końca obiektywna opinia. Raczej szukamy za granicami wytchnienia od tego, co otacza nas na co dzień w kraju. Szukamy czegoś zupełnie innego niż zaznajemy u nas, choć warunki życia i elementy kulturowe w Polsce są diametralnie różne w zależności od regionu. To, czego oczekujemy, to całkowita odskocznia od naszego szarego świata i możliwość powspominania, gdy już wrócimy z powrotem.

Polska to niezwykłe państwo. Piękne i ciekawe, niestałe, kolorowe, z tradycją i niepojętej, wiekowej kultury z pogranicza narodów słowiańskich i zachodnich. Aż można się pogubić. Jednak towarzyszy temu oszołomieniu jakaś doza dociekań, czy ta nasza zdolność do wpadania ze skrajności w skrajność da przeżyć kolejny rok – upały często gorsze niż w w Afryce, ludzie ledwo człapiący w powietrzu gęstym jak smoła, by po tylko trzech, może czterech miesiącach sypnąć porcję mrozu i śniegu z całym dobrodziejstwem inwentarza: zasypanymi chodnikami, chorobami, katarem i spóźnionymi autobusami. Dodatkowo z tej wspaniałej kultury, chociaż ci, którzy potrafią pozwolić sobie na trochę podróży, znamy większość, jaka jest promowana pośród podróżujących: znamy Wawel, znamy warszawskie Stare Miasto i Długi Targ w Gdańsku. Wszystko to ujawnia tak dobrze znany od najmłodszych lat dorobek, że ciężko nadal patrzeć nań z zainteresowaniem. Pragniemy nowych emocji, nowej dawki wiedzy i atrakcji, by wyrwać się z tej naszej smutnej, niestałej i niełatwej rzeczywistości.

Szykujemy odległe podróże, i komu się dziwić, że na kilka dni czy na dwa tygodnie pragnie wyskoczyć z państwa gdzieś poza granice? I choć posiadamy w swoim kraju tak dużo przekazów pięknej kultury, chęć oglądania krain, których jeszcze nie oglądaliśmy, ciągnie w kierunku innych państw. Pragniemy obejrzeć na przykład Włochy atrakcje turystyczne tego państwa, te rozległe winnice i ciekawe widoki w Rzymie. Pragniemy zetknąć się z odmienną kulturą i mentalnością, nakarmić oczy obecnością Koloseum i Pompejami. Przyciąga Florencja atrakcje turystyczne tego miejsca kryją historię i kulturę całkiem inną niż nasza, dużo głębszą i ciekawszą. Jeździmy do Wenecji, Neapolu, Watykanu, widzieć te miejsca poznawane przez miliardy osób.

Czy to dla historii, innych budynków i różnych znanych lokalizacji opuszczamy obręb kraju? Raczej nie, choć możliwe, że to nie do końca obiektywna ocena. Wydaje się, że oczekujemy za granicą wytchnienia od wszystkiego, co mamy na co dzień w Polsce. Szukamy czegoś zupełnie odmiennego niż widzimy u nas, choć warunki życia i elementy kultury w Polsce są całkowicie odmienne w zależności od regionu. To, czego szukamy, to całkowita odskocznia od naszego szarego-kolorowego świata i możliwość powspominania, gdy już przyjedziemy z powrotem.