Obecny świat jest wart grzechu, zdaje się mówić człowiek, który przypuszcza, że może wszystko. da się objechać świat,da się zmieniać pracę co jakiś czas, można też rzucić wszystko i udać się do Anglii. Można… ale czy na pewno? Jakieś ograniczenia się zawsze znajdą, które skazują nas na przebywanie w obecnym stanie. Z czego te ograniczenia wynikają? Wydaje się, że główną przeszkodą jest nasz strach. Jak sobie z nim radzić?

Taka sytuacja, postanowiłeś zacząć naukę języka tajskiego (kupiłeś już nawet słowniki – język tajski dla każdego), potem postanowiłeś zmienić kierunek na naukę języka tureckiego (tym razem nie zakupiłeś słownika), na samym zaś końcu zostałeś ze słownikiem i nauką języka szwedzkiego…(szkoła szwedzkiego) Czy to bez sensu? Nie do końca, ponieważ takie zachowanie może zaświadczać, z jednej strony o niedużym zapale, ale też o strachu, którego objawem jest właśnie zmianą planów, porzucanie jednych postanowień na rzecz drugich, brakiem wiary w siebie. Jak z tym wygrać?

Po pierwsze, jeśli chcemy zdobyć szczyt należy przedtem wyruszyć w podróż. Nie możemy snuć wizji o lotach w przestrzeń kosmiczną stojąc jeszcze na ziemi. Czasem wybujała wyobraźnia to szansa, lecz także kłopoty, pamiętajmy więc, że rozdźwięk między planami a realizacją może być tak konkretny, że stres będzie następstwem takiego szpagatu. Zanim więc wyruszymy w drogę sprawdźmy poprawnie mapę, czy zdajemy sobie sprawę z wysokości, które będziemy mogli przezwyciężyć, czy widzimy te niedźwiedzie, które nie dadzą nam osiągnąć szczytu, czy widzimy zbierające się chmury burzowe w połowie naszej wyprawy. To wszystko musimy widzieć, w przeciwnym razie zrezygnujemy w połowie drogi przestraszeni i zniechęceni.

Jak widać z opisu nie strach ma wielkie oczy, obawy przed zdobyciem szczytu. Zamiast mierzyć siły na zamiary snujemy zbędne plany wyprawy siedząc w małym, zamkniętym na klucz, pokoju. Pytanie więc: „jak ograć strach” powinno mieć inne brzmienie „jak nie stworzyć sytuacji, w której zaczniemy się bać, w której strach osiągnie rozmiary wielkiego, rozległego paraliżu”.